Yorulmadım, Biraz daha yürüyelim mi?...

Yine..
Yine ve yine.
Soruyorum kendime ''Bu sen misin?'' diye.
Yine ve yine..
''Kendine gel' diye bağırıyorum kendime.
Şaşkın şaşkın bakma etrafına.
Sana...
Evet sana söylüyorum bunları.
Yalnızlığın en sadık dostu.
Sana söylüyorum.
Ne zaman hakettiğin sevgiliyi bulacaksın?
Yoksa bu kadar seçici olmamalı mısın?
Yoksa olması gereken mi bu?
Aslında çok şey değil istediklerin ama nadir bulunuyor bunlar.
Asıl şanssızlığında o. Sana, yanında yaşlanacak biri lazım.
Her söylediğine illaki evet demediğin biri lazım.
Sana, sevginin ne olduğunu bilen biri lazım.
Seni kırmayan, üzmeyen biri.
Sana, seninle bir ömür boyunca yürüyecek ve ona baktığında
Yorulmuş olsa bile
''Yorulmadım biraz daha yürüyelim mi?'' diyen biri lazım.
Sana şiirlerini anlayan biri lazım.
Gözlerini seven, saçını, kaşını her bir uzvunu sevecek biri lazım.
Her zaman sol tarafında duracak biri lazım.
Ona her baktığında mideni heyecandan yakacak biri lazım.
Sana mutlaka biri lazım.
Belki de sadece bir ayna yeterli olur ha ?
Ne dersin?..

24.05.10