Yaşayan El Kaldırsın

Uçuvermişti rüzgârla hayallerim.
Yalnızca çocukken kurduğum
hayallerim duruyorlar yerli yerinde.
Nedenini şimdi daha iyi anlıyorum
çünkü onlar büyük hayallerdi.

Öylece yaşıyordum...
Önüme gelen hergünü
sadece yaşıyordum.
Hergün ölüme doğru yürüyordum.
Şöyle bir bakınca etrafıma,

inanamadım.

Herkes, ama herkes benim gibi yaşıyordu.
O gün öylece durdum ve o günü yaşamak istedim.
Ölüme yürümeden.
Hergünün heraninin farkındaligiyla yaşıyorum artık.
Duruyorum yaşadığım günde ve
artık ölüm bana doğru yürüyor.

Hergün kendine birşeyler katmalı insan
kendine, kendi ve hayalleri için
ufakta olsa birşeyler...

Ki ölüm yanına geldiği zaman
ardınızdaki yığını görsün.
Onun sizi öldürmesi aslında
sizin için birseyleri değiştirmeyeceğini anlasın.

Şimdi oturun ve düşünün.
Sizce yaşıyor musunuz?