Vicdan

Ürperten bir rüzgâr eser sokaklarimdan.
üstüm başım yırtılmış.
baktığım yerler gözlerimde kalıyor tüm geçmişiyle.
... hüzün dolandı boynuma yine,
nefes almak güçleşiyor durduğum yerde.
sende duruyorum hâlâ.
kaybetmedim ben yaşamı.
hâlâ devam ediyorum seni aramaya ve
hâlâ yarışıyor ve yaşıyorum.

Geçmişim...

nasılda yalpalayarak yürümüş gitmiş omuzlarimin üzerinden.
nasılda özlemişim durduk yere gülmeyi.
nasılda yalanlar söylemişim kendime, çok dostum var diye.
nasılda üzmüşüm tek dostumu, yalnızlığımı.

sabahlari, bitkin halde oturan suratsızligima vuran güneş,
artık ısıtmıyor hiçbir yerimi.
ona veda edişim bilinmedik ama
hoş bir müzik gibi
defalarca tekrarlandi minnetsizligimin kulaklarinda.
istemeden hoşlandığım bir müzik.

vicdan...

kaybolup buldu beni en sonunda.
zulmüne karşı koyamadigim düşmanim..