Durmayın!

Solgun bakışlarla bakıyorum halsiz dizlerime.
Ne zaman öldüğümü bile hatırlamıyorum,
yaşlanıyor muyum
yoksa unutuyor muyum kendimligi.

Yaşlar mi akıyor gözlerimden anlamadim
birden bulanıklaştı düşlerim.

Rüyalarım...

Eskidiler,
rafa kaldırdıklarımdan beri,
devamları gelmedi sonra,
mutsuz geçen yüzlerce günlerim gibi.
Orada öylece durdular.

Sert bir rüzgârla yön verdiğim hayatımın
kanayan tüm yaralarını sarıyorum şimdilerde
küçük ama mavi gülümsemelerle.

Uzak, yakın olsun size.

Koşun!

Daha hızlı koşun hayallerinize.